28 Şubat Sürecinin Askeri Mağdurları: Dramatik Hikayeler

28 Şubat Sürecinin Askeri Mağdurları

28 Şubat sürecinde, dini inançları ve yaşam tarzları nedeniyle birçok asker fişlendi ve ‘irtica’ ile ilişkilendirildi. Bu dönemde tam 1,635 personel, Yüksek Askeri Şura (YAŞ) kararlarıyla Türk Silahlı Kuvvetleri’nden ihraç edildi; 2,500 personel de emekliye sevk edildi. İşsiz kalan askerlere kamu kurumlarında yer verilmezken, özel sektörde de iş bulmakta zorluk çektikleri bildirildi. Bu dönemde bazı askerler, pazarda çorap satarak geçim sağlamak zorunda kaldılar. Birçok kişinin maddi durumu kötüleşirken, psikolojik sorunlar da baş gösterdi. İşte o dönemin dramatik hikayelerinden birkaç örnek:

“Bazı arkadaşlarımız intihar etti”

28 Şubat sürecinde Kırklareli’nde görev yapan bir astsubay, işten ayrıldıktan sonra devletten maaş alamadıklarını, ikramiyelerin verilmediğini ve sokakta kaldıklarını ifade etti. İş bulmak için çırpındıklarını ancak halkın kendilerine olumsuz bakması nedeniyle zorluklar yaşadıklarını belirtti. İstanbul’da çorap satmaya başladığını ve sıkıntılarının bitmediğini, belediye zabıtalarının da kendilerini rahatsız ettiğini ekledi. Bu bunalımlar nedeniyle bazı arkadaşlarının intihar ettiğini belirtti.

“Müslüman avına çıkmışlardı”

O dönemde Müslümanların adeta avlandığını ifade eden bir başka astsubay, devlet dairelerinde askeri cunta tarafından verilen talimatlarla insanların Müslüman olduklarını ifade etmekten çekindiğini söyledi. İbadet etmek için gizli yerler aramak zorunda kaldıklarını, kışlaların içinde mescit olmasına rağmen subay ve astsubayların oraya girmesinin yasaklandığını vurguladı.

“Çocuklarımız da askeriye alınmadı”

28 Şubat sürecinde birçok arkadaşının çocuklarının bile askeriye alınmadığını söyleyen bir astsubay, kendi çocuğunun güvenlik soruşturmasında elendiğini, 2008 yılında uzmanlık kazandığı halde kabul edilmediğini aktardı.

“Seccadeleri saklıyorduk”

Bir astsubay, 28 Şubat kararları sonrası emekli olmak zorunda kaldığını ve fişleme amacıyla ailelerinin fotoğraflarının istendiğini anlattı. Bu süreçte eşinin başı açık bir fotoğraf çektirmesi gerektiğini söyleyerek, kapalı olan kızlarının fotoğraflarını da çektirdiğini belirtti.

“Lojmanda büyük sıkıntılar yaşadık”

O dönemde lojmanlarda büyük sıkıntılar yaşandığını, arkadaşlarıyla görüşmelerini kısıtlamak zorunda kaldıklarını ifade eden bir kadın, çocuklarının kapalı olduğu için okulda “kapıcı çocukları” diye anıldığını söyledi.

“Kapıda eşimin başörtüsü yasaktı”

Ordudan atılan bir başka astsubay, eşinin başörtülü olması nedeniyle lojmanlarına giremediğini, taksi tutarak eşini arka koltukta gizleyerek girmeye çalıştıklarını anlattı. Eşinin başörtülü olması nedeniyle çeşitli sorgulamalara tabi tutulduğunu ve bu durumun kendilerini derinden etkilediğini belirtti.

“Tedavi edemeyiz dediler”

Bir başka mağdur, eşinin GATA’da kanser tedavisi görürken, kendisinin askeriye ile ilişkisinden dolayı tedavisinin durdurulduğunu söyleyerek, eşinin sosyal güvenliği olmadığı için tedavi olamayarak vefat ettiğini anlattı.

“Hastaneye giremedik”

28 Şubat sürecinde TSK’dan ihraç edilen bir kişi, hastaneye gittiğinde eşinin başörtülü olduğu için içeri alınmadığını, bunun sonucunda eşinin bagajda taşındığını belirtti.

“İşporta tezgahlarında çorap satmaya başladık”

İhraç edildikten sonra bir astsubay, zorlu bir süreçle karşılaştıklarını, eşinin çorap ördüğünü ve bunları işporta tezgahlarında sattığını anlattı. Bu süreçte ailelerinin geçimini sağlamak için çeşitli işlerde çalışmak zorunda kaldıklarını dile getirdi.